Uniwersalnie unikalny identyfikator (UUID) to 128-bitowa liczba używana do unikalnej identyfikacji informacji w systemach komputerowych.

UUID są generowane w sposób, który sprawia, że istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo ich duplikacji, nawet jeśli są generowane jednocześnie w różnych systemach.

To sprawia, że są idealne do użycia w systemach rozproszonych, gdzie unikalna identyfikacja jest kluczowa. UUID są powszechnie stosowane w rozwoju oprogramowania, szczególnie w bazach danych, jako klucze główne dla rekordów.

Są także używane w różnych innych aplikacjach, takich jak systemy komunikacyjne, systemy plików i protokoły sieciowe. Format UUID jest standardyzowany przez Internet Engineering Task Force (IETF) w RFC 4122.

UUID jest zazwyczaj reprezentowany jako ciąg 32 cyfr szesnastkowych oddzielonych myślnikami, na przykład "550e8400-e29b-41d4-a716-446655440000". Jedną z kluczowych zalet używania UUID jest to, że można je generować bez potrzeby centralnego organu, w przeciwieństwie do innych typów unikalnych identyfikatorów, takich jak numery seryjne czy znaczniki czasu.

To sprawia, że są szczególnie użyteczne w systemach rozproszonych, gdzie wiele podmiotów musi niezależnie generować unikalne identyfikatory. Ogólnie rzecz biorąc, UUID odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu integralności danych i unikalności w systemach komputerowych, co czyni je cennym narzędziem dla programistów i architektów systemów.