Uniwersalny unikalny identyfikator (UUID) to 128-bitowa liczba używana do unikalnej identyfikacji informacji w systemach komputerowych.

UUID-y są generowane w taki sposób, że są mało prawdopodobne do powtórzenia, nawet jeśli są generowane jednocześnie w różnych systemach.

To sprawia, że są idealne do użycia w systemach rozproszonych, gdzie unikalna identyfikacja jest kluczowa. UUID-y są powszechnie używane w rozwoju oprogramowania, szczególnie w bazach danych, jako klucze główne dla rekordów.

Są również wykorzystywane w różnych innych aplikacjach, takich jak systemy wiadomości, systemy plików i protokoły sieciowe. Format UUID jest standaryzowany przez Internet Engineering Task Force (IETF) w RFC 4122.

UUID jest zazwyczaj reprezentowany jako ciąg 32 cyfr szesnastkowych oddzielonych myślnikami, na przykład "550e8400-e29b-41d4-a716-446655440000". Jedną z kluczowych zalet korzystania z UUID-ów jest to, że mogą być generowane bez potrzeby centralnej władzy, w przeciwieństwie do innych typów unikalnych identyfikatorów, takich jak numery seryjne czy znaczniki czasu.

To czyni je szczególnie przydatnymi w systemach rozproszonych, gdzie wiele podmiotów musi niezależnie generować unikalne identyfikatory. Ogólnie rzecz biorąc, UUID-y odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu integralności danych i unikalności w systemach komputerowych, co czyni je cennym narzędziem dla programistów i architektów systemów.