Inwersja kontrola (IoC) to zasada projektowania w tworzeniu oprogramowania, która odnosi się do procesu delegowania kontroli nad pewnymi aspektami programu do zewnętrznego frameworka lub kontenera.

To podejście pozwala na większą elastyczność i modułowość w rozwoju aplikacji, poprzez odsprzęganie komponentów i promowanie bardziej luźno powiązanej architektury. W tradycyjnych modelach programowania przepływ kontroli jest dyktowany przez samą aplikację, a komponenty wywołują się nawzajem bezpośrednio.

Jednak w IoC przepływ kontroli jest odwrócony, a framework lub kontener przejmuje odpowiedzialność za zarządzanie interakcjami między komponentami.

Ta zmiana w kontroli pozwala na bardziej modułowy i rozszerzalny projekt, ponieważ komponenty mogą być łatwo wymieniane lub zastępowane bez wpływu na ogólną strukturę aplikacji. Jedną z kluczowych korzyści IoC jest to, że promuje zasadę wstrzykiwania zależności, która jest techniką dostarczania zależności komponentu z zewnętrznego źródła.

Pomaga to w redukcji sprzężenia między komponentami i poprawia testowalność oraz utrzymanie bazy kodu.

Przez delegowanie kontroli do frameworka lub kontenera, deweloperzy mogą skupić się na wdrażaniu logiki biznesowej swoich aplikacji, nie martwiąc się o zawiłości zarządzania zależnościami. Ogólnie rzecz biorąc, inwersja kontrola jest potężną zasadą projektowania, która promuje bardziej modułowe, elastyczne i łatwe w utrzymaniu podejście do tworzenia oprogramowania.

Przyjmując IoC, deweloperzy mogą budować aplikacje, które są łatwiejsze do rozszerzenia, testowania i utrzymania, co prowadzi do bardziej solidnych i skalowalnych rozwiązań programowych.