Tabela alokacji plików (FAT) jest architekturą systemu plików stosowaną w systemach komputerowych do organizowania i zarządzania plikami na urządzeniu pamięci masowej, takim jak twardy dysk lub pamięć USB.

FAT został po raz pierwszy wprowadzony przez Microsoft w latach 70. XX wieku i od tego czasu stał się jednym z najczęściej używanych systemów plików na świecie. W swojej istocie, FAT jest tabelą, która mapuje lokalizacje plików na urządzeniu pamięci masowej.

Ta tabela jest podzielona na klastry, które są najmniejszymi jednostkami pamięci na urządzeniu.

Każdy wpis w tabeli odpowiada określonemu klastrowi i zawiera informacje o pliku przechowywanym w tym klastrze, takie jak jego nazwa, rozmiar i lokalizacja. Jedną z kluczowych cech FAT jest jego prostota i kompatybilność.

FAT jest obsługiwany przez praktycznie wszystkie systemy operacyjne, co ułatwia transfer plików między różnymi urządzeniami.

Dodatkowo, FAT jest stosunkowo lekkim systemem plików, co oznacza, że nie wymaga znacznej mocy obliczeniowej do działania. Jednak FAT ma swoje ograniczenia.

Jednym z największych wad FAT jest brak funkcji zabezpieczeń.

Ponieważ FAT nie obsługuje uprawnień do plików ani szyfrowania, jest bardziej podatny na utratę danych i nieautoryzowany dostęp.

Dodatkowo FAT ma ograniczony maksymalny rozmiar pliku i może ulegać fragmentacji z upływem czasu, co może spowolnić prędkości dostępu do plików. Pomimo swoich wad, FAT pozostaje popularnym wyborem dla wielu użytkowników ze względu na swoją szeroką kompatybilność i łatwość użycia.

Jednak w miarę postępu technologii, pojawiły się nowsze systemy plików, takie jak NTFS i exFAT, które oferują ulepszone funkcje zabezpieczeń i wydajności.

Ostatecznie wybór systemu plików zależy od specyficznych potrzeb i wymagań użytkownika.