Rutyna i podrutyna to powszechnie używane terminy w dziedzinie rozwoju oprogramowania, które opisują konkretne zestawy instrukcji lub zadań zaprojektowanych do wykonywania w określonej kolejności.

Rutyna, znana również jako funkcja lub procedura, to blok kodu, który wykonuje konkretne zadanie w ramach większego programu.

Rutyny są zazwyczaj wielokrotne i mogą być wywoływane wielokrotnie z różnych części programu.

Często są używane do dzielenia złożonych zadań na mniejsze, łatwiejsze do zarządzania fragmenty, co sprawia, że kod jest łatwiejszy do odczytania, utrzymania i debugowania. Z drugiej strony, podrutyna to rodzaj rutyny, która jest zaprojektowana do wywoływania z wnętrza innej rutyny.

Podrutyny służą do enkapsulacji wspólnej funkcjonalności, która jest potrzebna w wielu częściach programu.

Dzięki izolowaniu tej funkcjonalności w osobnej podrutynie, programiści mogą uniknąć duplikowania kodu i poprawić ogólną strukturę oraz wydajność swoich programów. Zarówno rutyny, jak i podrutyny odgrywają kluczową rolę w rozwoju oprogramowania, pomagając programistom pisać bardziej modułowy, łatwiejszy w utrzymaniu i skalowalny kod.

Dzieląc zadania na mniejsze, wielokrotnego użytku jednostki kodu, programiści mogą uprościć proces rozwoju, zredukować błędy i poprawić ogólną jakość swojego oprogramowania. Podsumowując, rutyny i podrutyny są podstawowymi pojęciami w rozwoju oprogramowania, które umożliwiają programistom pisanie bardziej wydajnego, łatwego w utrzymaniu i skalowalnego kodu.

Zrozumienie różnic między tymi dwoma terminami i sposobu ich użycia w praktyce może pomóc programistom poprawić swoje umiejętności kodowania i tworzyć lepsze aplikacje programowe.