Rutyna i podrutyna to powszechnie używane terminy w dziedzinie rozwoju oprogramowania, które opisują konkretne zestawy instrukcji lub zadań zaprojektowanych do wykonywania w określonej kolejności.

Rutyna, znana również jako funkcja lub procedura, to blok kodu, który wykonuje określone zadanie w ramach większego programu.

Rutyny są zazwyczaj wielokrotnego użytku i mogą być wywoływane wiele razy z różnych części programu.

Często są używane do dzielenia złożonych zadań na mniejsze, bardziej zarządzalne części, co sprawia, że kod jest łatwiejszy do odczytania, utrzymania i debugowania. Z drugiej strony, podrutyna to rodzaj rutyny, która jest zaprojektowana do wywoływania z wnętrza innej rutyny.

Podrutyny są używane do enkapsulacji wspólnej funkcjonalności, która jest potrzebna w wielu częściach programu.

Izolując tę funkcjonalność w osobnej podrutynie, programiści mogą uniknąć duplikacji kodu i poprawić ogólną strukturę oraz wydajność swoich programów. Zarówno rutyny, jak i podrutyny odgrywają kluczową rolę w rozwoju oprogramowania, pomagając programistom pisać bardziej modularny, łatwiejszy do utrzymania i skalowalny kod.

Dzieląc zadania na mniejsze, wielokrotnego użytku jednostki kodu, programiści mogą uprościć proces rozwoju, zredukować błędy i poprawić ogólną jakość swojego oprogramowania. Podsumowując, rutyny i podrutyny to podstawowe pojęcia w rozwoju oprogramowania, które umożliwiają programistom pisanie bardziej wydajnego, łatwego do utrzymania i skalowalnego kodu.

Rozumiejąc różnice między tymi dwoma terminami i ich zastosowanie w praktyce, programiści mogą poprawić swoje umiejętności kodowania i tworzyć lepsze aplikacje software'owe.