Mangle nazw to technika stosowana w programowaniu komputerowym w celu uniknięcia konfliktów nazw między różnymi częściami programu.

Polega na modyfikacji nazw zmiennych, funkcji i innych identyfikatorów w sposób, który sprawia, że są one unikalne w określonym kontekście.

W językach programowania obiektowego, takich jak C++ i Python, mangle nazw jest powszechnie stosowane, aby zapobiec kolizjom nazw w klasach.

Gdy klasa jest definiowana, każda zmienna członkowska lub metoda jest poprzedzana unikalnym identyfikatorem, aby zapewnić, że nie koliduje z identyfikatorami w innych klasach ani z globalnymi zmiennymi.

Proces ten nazywa się mangle nazw. Mangle nazw odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu integralności i funkcjonalności programu, zapewniając, że każdy identyfikator jest odrębny i może być dostępny bez niejasności.

Bez mangle nazw, programiści musieliby ręcznie zapewnić, że każdy identyfikator w ich kodzie jest unikalny, co może być czasochłonnym i podatnym na błędy zadaniem. Ogólnie rzecz biorąc, mangle nazw jest cennym narzędziem w rozwoju oprogramowania, które pomaga programistom pisać czystszy, bardziej zorganizowany kod i unikać pułapek konfliktów nazw.

Dzięki automatycznemu generowaniu unikalnych identyfikatorów dla zmiennych, funkcji i innych elementów, mangle nazw upraszcza proces rozwoju i podnosi ogólną jakość programu.