Architektura warstwowa to wzorzec projektowy powszechnie stosowany w rozwoju oprogramowania, który organizuje kod i funkcjonalności w wyraźnie oddzielone warstwy lub poziomy.

Każda warstwa w architekturze warstwowej odpowiada za konkretny aspekt aplikacji, co pozwala na większą modularność, skalowalność i łatwość w utrzymaniu. W swojej istocie, architektura warstwowa oddziela zagadnienia aplikacji na różne warstwy, z których każda ma określoną rolę i odpowiedzialność.

To oddzielenie zagadnień pomaga poprawić ogólną strukturę aplikacji, ułatwiając jej zrozumienie, modyfikację i rozwijanie. Typowo architektura warstwowa składa się z trzech głównych warstw: warstwy prezentacji, warstwy logiki biznesowej i warstwy dostępu do danych.

Warstwa prezentacji odpowiada za obsługę interakcji z interfejsem użytkownika, takie jak wyświetlanie danych użytkownikowi i przechwytywanie danych wejściowych.

Warstwa logiki biznesowej zawiera podstawową logikę aplikacji, w tym przetwarzanie danych i wdrażanie zasad biznesowych.

Warstwa dostępu do danych odpowiada za interakcję z bazą danych lub innymi źródłami danych, obsługując operacje dotyczące pobierania i przechowywania danych. Oddzielając te zagadnienia na różne warstwy, deweloperzy mogą skupić się na konkretnych obszarach aplikacji, nie martwiąc się o zawirowania w innych warstwach.

To oddzielenie umożliwia również łatwiejsze testowanie i debugowanie, gdyż każda warstwa może być testowana niezależnie od pozostałych. Ogólnie rzecz biorąc, architektura warstwowa zapewnia uporządkowane podejście do rozwoju oprogramowania, promując wielokrotne wykorzystanie kodu, łatwość w utrzymaniu oraz skalowalność.

Jest to szeroko stosowany wzorzec projektowy w branży, doceniany za zdolność do usprawniania procesów rozwoju oraz poprawy ogólnej jakości aplikacji oprogramowania.