Pseudo operacja, w kontekście rozwoju oprogramowania, odnosi się do stwierdzenia lub dyrektywy, która wydaje się być operacją lub komendą, ale w rzeczywistości nie wykonuje żadnych istotnych obliczeń ani modyfikacji programu.

Zamiast tego, pseudo operacje są używane w celach organizacyjnych, dokumentacyjnych lub do dostarczania dodatkowych informacji programiście lub kompilatorowi. Pseudo operacje są powszechnie stosowane w programowaniu w języku asemblera do definiowania stałych, rezerwowania pamięci lub kontrolowania przepływu programu.

Na przykład, dyrektywa .data w języku asemblera określa sekcję pamięci, w której przechowywane są wartości danych, ale w rzeczywistości nie wykonuje żadnych instrukcji.

Podobnie, dyrektywa .equ służy do definiowania symbolicznej stałej, która może być używana w całym programie, ale nie skutkuje w żadnym kodzie wykonywalnym. W językach programowania wysokiego poziomu, pseudo operacje mogą przybierać formę komentarzy, dyrektyw preprocesora lub dyrektyw kompilatora, które dostarczają instrukcje do kompilatora lub interpretera, nie wpływając bezpośrednio na logikę programu.

Na przykład, dyrektywa #include w C/C++ jest używana do dołączania plików nagłówkowych w kodzie źródłowym, ale nie jest uważana za prawdziwą operację w tradycyjnym sensie. Ogólnie rzecz biorąc, pseudo operacje odgrywają kluczową rolę w rozwoju oprogramowania, poprawiając czytelność, łatwość w utrzymaniu i przenośność kodu.

Poprzez wyraźne wydzielanie różnych sekcji programu, dostarczanie metadanych lub informacji konfiguracyjnych oraz ułatwianie komunikacji między programistą a kompilatorem, pseudo operacje pomagają usprawnić proces rozwoju i poprawić ogólną jakość produktów oprogramowania.