Adresowanie bezwzględne to metoda używana w programowaniu komputerowym do określenia adresu pamięci, który jest stały i nie zmienia się podczas wykonywania programu. Oznacza to, że program może bezpośrednio uzyskać dostęp do konkretnej lokalizacji w pamięci bez konieczności obliczania lub ustalania adresu dynamicznie.

W adresowaniu bezwzględnym adres pamięci danych lub instrukcji jest explicite określony w kodzie programu. Adres ten jest zwykle liczbą szesnastkową, która odpowiada konkretnej lokalizacji w pamięci komputera. Gdy program jest wykonywany, procesor używa tego stałego adresu, aby uzyskać dostęp do danych lub instrukcji przechowywanych w tej lokalizacji.

Jedną z głównych zalet adresowania bezwzględnego jest jego prostota i wydajność. Ponieważ adres pamięci jest znany z góry, procesor może szybko pobrać dane lub instrukcję bez konieczności wykonywania jakichkolwiek obliczeń czy wyszukiwania adresu w tabeli. Może to znacząco poprawić wydajność programu, szczególnie w aplikacjach krytycznych czasowo.

Jednak adresowanie bezwzględne ma również swoje ograniczenia. Jednym z głównych wad jest to, że może sprawić, że program będzie mniej elastyczny i trudniejszy do utrzymania. Jeśli organizacja pamięci komputera się zmieni, lub jeśli program musi być uruchomiony na innej maszynie z inną konfiguracją pamięci, stałe adresy pamięci mogą stać się nieaktualne. Może to prowadzić do problemów z kompatybilnością i wymagać modyfikacji lub ponownego kompilowania programu.

Kolejnym potencjalnym problemem z adresowaniem bezwzględnym jest ryzyko konfliktów pamięci. Ponieważ adresy pamięci są zakodowane w kodzie programu, istnieje większe prawdopodobieństwo, że różne części programu będą próbowały uzyskać dostęp do tej samej lokalizacji pamięci. Może to prowadzić do uszkodzenia danych lub nieprzewidywalnego zachowania, szczególnie w środowiskach wielowątkowych lub wieloprocesowych.

Aby złagodzić te ryzyka, wiele nowoczesnych języków programowania i systemów operacyjnych stosuje zamiast adresowania bezwzględnego adresowanie względne lub techniki pamięci wirtualnej. Adresowanie względne pozwala programowi określić adresy pamięci w odniesieniu do adresu bazowego, który można dynamicznie dostosować w czasie wykonywania. Systemy pamięci wirtualnej zapewniają warstwę abstrakcji, która mapuje wirtualne adresy używane przez program na fizyczne adresy pamięci zarządzane przez system operacyjny.

Podsumowując, adresowanie bezwzględne jest prostą i wydajną metodą dostępu do pamięci w programowaniu komputerowym. Zapewnia szybki i bezpośredni dostęp do konkretnych lokalizacji pamięci, ale może również prowadzić do braku elastyczności i potencjalnych konfliktów. W miarę jak technologia ewoluuje, deweloperzy coraz częściej korzystają z bardziej zaawansowanych technik zarządzania pamięcią, aby poprawić wydajność, niezawodność i przenośność swoich programów.