Context switching to termin używany w informatyce do opisania procesu przełączania się z jednego zadania na drugie w systemie komputerowym.

Może to wystąpić, gdy centralna jednostka obliczeniowa (CPU) komputera przełącza się między różnymi programami lub procesami, które działają jednocześnie.

Gdy komputer przełącza się między zadaniami, musi zapisać bieżący stan zadania, z którego przechodzi, w tym zawartość rejestrów, lokalizacji pamięci i innych zasobów.

Następnie ładuje stan nowego zadania, do którego się przełącza, umożliwiając kontynuację tam, gdzie przerwał.

Proces ten może być czasochłonny i nieefektywny, ponieważ wymaga od CPU wykonania dodatkowej pracy w celu przełączenia się między zadaniami. Context switching może mieć znaczący wpływ na wydajność systemu komputerowego.

Gdy system wykonuje częste przełączania kontekstu, może to prowadzić do ogólnego spadku wydajności i zwiększonej latencji.

Dzieje się tak, ponieważ CPU spędza więcej czasu na przełączaniu się między zadaniami niż na ich rzeczywistym wykonywaniu, co prowadzi do spadku efektywności. W świecie rozwoju oprogramowania, context switching może również odnosić się do mentalnego procesu zmiany skupienia z jednego zadania na drugie.

Może to wystąpić, gdy programista pracuje nad wieloma projektami lub zadaniami jednocześnie i musi przełączać się między nimi.

Context switching w tym sensie może prowadzić do spadku produktywności i koncentracji, ponieważ programista musi poświęcić czas na ponowne zorientowanie się w nowym zadaniu za każdym razem, gdy dokonuje zmiany. Ogólnie rzecz biorąc, context switching jest ważnym pojęciem do zrozumienia w świecie informatyki, ponieważ może mieć znaczący wpływ na wydajność i efektywność systemów komputerowych.

Minimalizując przełączania kontekstu i optymalizując zarządzanie zadaniami, programiści mogą poprawić ogólną wydajność swoich systemów i zwiększyć produktywność.