Culling tylnych ścianek to technika stosowana w grafice komputerowej w celu poprawy wydajności renderowania poprzez eliminację potrzeby renderowania wielokątów, które nie są widoczne dla widza.

W środowisku 3D każdy wielokąt ma dwie strony - frontową i tylną.

Strona frontowa to ta, która jest widoczna dla widza, podczas gdy strona tylna jest ukryta przed wzrokiem.

Culling tylnych ścianek działa poprzez określenie, które wielokąty są zwrócone tyłem do widza i zatem nie muszą być renderowane.

Ten proces jest kluczowy dla optymalizacji wydajności renderowania w skomplikowanych scenach z wieloma wielokątami.

Poprzez culling tylnych ścianek obiektów, karta graficzna może skupić się na renderowaniu tylko tych wielokątów, które są rzeczywiście widoczne, co zmniejsza obciążenie obliczeniowe i poprawia ogólną liczbę klatek na sekundę. Culling tylnych ścianek jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy obiekty są nieprzezroczyste i nie mają przezroczystych ani półprzezroczystych powierzchni.

W takich przypadkach nie ma potrzeby renderowania tylnych ścianek obiektów, ponieważ nie przyczyniają się one do ostatecznego obrazu widocznego dla widza. Ogólnie rzecz biorąc, culling tylnych ścianek to kluczowa technika poprawiająca efektywność renderowania w aplikacjach graficznych 3D.

Poprzez selektywne renderowanie tylko widocznych ścianek obiektów, pomaga w optymalizacji wydajności i dostarcza płynniejsze oraz bardziej responsywne doświadczenie użytkownika.